ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံလိုက်ရင် အရာရာ အဆင်ပြေသွားတယ်

ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းက ရွာမှာနေတယ်။ အဖိုးနဲ့အတူ နွားကျောင်းရင်း စာဖတ်လေ့ရှိတယ်။ တစ်နေ့ အဖိုးက ပုံပြင်တစ်ပုဒ် ပြောပြတယ်။ ရေထဲက ငါးတစ်ကောင်အကြောင်းပေါ့။ အဲဒီငါးက သူ့ဘဝကို မကျေနပ်ဘူး။ ရေထဲမှာနေရတာ ပျင်းတယ်တဲ့။ ငှက်တွေလို ပျံချင်တယ်။ ဒါနဲ့ ငှက်တွေဆီက ပျံသင်ဖို့ သွားတောင်းတယ်။

ဒါပေမယ့် ငါးလေးမှာ အတောင်မရှိတော့ ဘယ်လိုမှ ပျံမတတ်နိုင်ဘူး။ အချိန်တွေကုန်၊ ပင်ပန်းလည်းပင်ပန်း၊ နောက်ဆုံး စိတ်ဓာတ်ကျသွားတယ်။ အဖိုးက ပုံပြင်အဆုံးသတ်မှာ "မင်းက ငါးပဲကွ။ ငါးဆိုတာ ရေထဲမှာနေဖို့ ဖန်တီးထားတာ။ မင်းရဲ့သဘာဝအတိုင်း နေထိုင်ရင် ပိုပျော်ရွှင်မယ်" လို့ ပြောပြတယ်။

အဲဒီပုံပြင်လေးကို နားထောင်ပြီးနောက် ကျွန်တော် တော်တော်လေး စဉ်းစားမိတယ်။ လူတွေဟာ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အရည်အသွေးတွေကို မသိကြဘူး။ တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်သေးတတ်ကြတယ်။

ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ကိုအောင်အောင်ကို ကြည့်ပါလား။ သူက စီးပွားရေးသမားကြီးပါ။ ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ မိသားစုကိုလည်း ကောင်းကောင်းထောက်ပံ့နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း မလုံလောက်သလို ခံစားနေရတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ လက်မခံနိုင်လို့ပဲ။

တစ်နေ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောဖြစ်တယ်။ သူက ပြောတယ်။ "သားကြီးရာ၊ ငါ့မှာ ပိုက်ဆံရှိတယ်၊ နာမည်လည်းကြီးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာလို့မှန်းမသိဘူး၊ ပျော်ရွှင်မှု မရှိဘူးကွ" တဲ့။

ကျွန်တော်က သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ "မင်းက မင်းကိုယ်မင်း လက်မခံသေးလို့ပါကွာ။ မင်းရဲ့ ကောင်းတာရော မကောင်းတာပါ လက်ခံလိုက်ပါ။ ငါးလေးလို မဖြစ်နဲ့။ မင်းဟာ မင်းပဲ။ တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်နေစရာ မလိုပါဘူး"

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဒီလိုပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်သေးမိတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့အောင်မြင်မှုတွေကို မမြင်တော့ဘဲ ကိုယ့်ရဲ့အားနည်းချက်တွေကိုပဲ အာရုံစိုက်မိတယ်။ စာရေးဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်စာတွေက လူကြိုက်များပေမယ့် တခြားသူတွေလောက်မရေးနိုင်ဘူးလို့ထင်မိတယ်။

ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လာတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံလိုက်တဲ့အခါ စိတ်ချမ်းသာမှုက အလိုလိုရလာတယ်။ အပြင်က လူတွေ ပြောတဲ့စကား၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ဖိအားတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်ကြိုက်သလို နေလာနိုင်တယ်။

ဥပမာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရေးဟန်ဟာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ လူတိုင်းနားလည်အောင် ရေးတဲ့ဟန်ပါ။ အရင်တုန်းက ဒီလိုရေးဟန်ကို အထင်သေးခဲ့တယ်။ ခက်ခက်ခဲခဲ စကားလုံးကြီးကြီးတွေသုံးမှ တန်ဖိုးရှိတယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း ကိုယ့်ရေးဟန်ကို လက်ခံလာတယ်။ အဲဒီအခါ စာဖတ်သူတွေကလည်း ပိုပြီး နှစ်သက်လာကြတယ်။

တကယ်တော့ လူတိုင်းမှာ အားသာချက်တွေ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးတွေကို မသိကြဘူး။ တစ်ခါတလေ သိပေမယ့် လက်မခံချင်ကြဘူး။ ဥပမာ တချို့က ဂီတပညာမှာ တော်တယ်။ ဒါပေမယ့် အိမ်က ဆရာဝန်ဖြစ်စေချင်လို့ ဆေးကျောင်းတက်နေရတယ်။ တချို့က စာရေးရတာ ဝါသနာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆံမရနိုင်ဘူးဆိုပြီး အလုပ်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေရတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်တွေကို ဖုံးကွယ်ထားမိကြတယ်။ တခြားသူတွေရဲ့ အကြံပေးချက်တွေ၊ လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဖိအားတွေကြောင့် ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်မပိုင်တော့သလို ဖြစ်သွားတယ်။

အဲဒါကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ကိုယ်က ဘာကိုကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်သလဲ၊ ဘာကို ဝါသနာပါသလဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ပြီးရင် အဲဒါကို လုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားပါ။ အစပိုင်းမှာ ခက်ခဲနိုင်ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဆင်ပြေလာပါလိမ့်မယ်။

ကျွန်တော်တို့ အားလုံးဟာ မတူညီတဲ့ အရည်အသွေးတွေ ရှိကြပါတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မတူကြပါဘူး။ ဒါကြောင့် တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်နေစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှုရှိဖို့ပဲ လိုပါတယ်။

ကိုယ့်ရဲ့ အားသာချက်တွေကို သိအောင်လုပ်ပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ အားနည်းချက်တွေကိုလည်း လက်ခံပါ။ ဘယ်သူမှ မပြည့်စုံပါဘူး။ အားလုံးမှာ အားနည်းချက်တွေ ရှိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါတွေက ကိုယ့်ကို ပိုပြီး လူသားဆန်စေတာပါ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံလိုက်တဲ့အခါ စိတ်ဖိစီးမှုတွေ လျော့ကျသွားပါတယ်။ ပိုပြီး ပျော်ရွှင်လာပါတယ်။ ဘဝမှာ ဘာတွေလုပ်ချင်သလဲ၊ ဘယ်လိုနေထိုင်ချင်သလဲ ပိုသိလာပါတယ်။ ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်ပိုင်ပုံစံနဲ့ ဖန်တီးနိုင်လာပါတယ်။

ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေ မမေသင်းအကြောင်း ပြောပြချင်ပါတယ်။ သူက အလုပ်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေပေမယ့် ပန်းချီဆွဲရတာကို အရမ်းဝါသနာပါတယ်။ ရုံးဆင်းရင် ပန်းချီဆွဲတယ်။ တစ်နေ့ ကျွန်တော်က သူ့ကို မေးမိတယ်။ "မင်း ဘာလို့ ပန်းချီဆရာ မလုပ်တာလဲ" လို့။

သူက ပြန်ဖြေတယ်။ "ငါက ပန်းချီကျောင်းတက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ နာမည်ကြီး ပန်းချီဆရာတွေလောက်လည်း မတော်ဘူး။ ဒါကြောင့် ပန်းချီဆွဲတာကို ဝါသနာအနေနဲ့ပဲ ထားတယ်" တဲ့။

ကျွန်တော်က သူ့ကို အကြံပေးလိုက်တယ်။ "မင်းရဲ့ ပန်းချီကားတွေကို လူတွေ ကြိုက်ကြတယ်။ မင်းမှာ ပင်ကိုယ်အရည်အချင်း ရှိတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်ပါ။ စမ်းကြည့်ပါလား" လို့။

နောက်ပိုင်း မမေသင်းဟာ သူ့အလုပ်ကနေ ထွက်ပြီး ပန်းချီဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အခုဆို သူ့ပန်းချီကားတွေကို ဝယ်ယူသူတွေ များလာပြီ။ ဘဝမှာလည်း အရင်ကထက် ပိုပြီး ပျော်ရွှင်နေပါတယ်။

ဒါဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးပါပဲ။ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးတွေကို အသိအမှတ်ပြုပြီး ဖွံ့ဖြိုးအောင် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ ဘဝမှာ အရာရာ ပိုကောင်းလာတတ်ပါတယ်။

တကယ်တော့ လူတိုင်းမှာ ထူးခြားတဲ့ အရည်အသွေးတွေ ရှိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မှာ ဘာတွေရှိလဲဆိုတာ မသိကြတာများပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သေချာလေ့လာကြည့်ပါ။ ဘာကို လုပ်ရတာ ပျော်လဲ၊ ဘယ်အရာမှာ ကျွမ်းကျင်လဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ။

တစ်ခါတလေ ကိုယ်က ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူးလို့ ထင်တတ်ကြပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ လူတိုင်းမှာ
အရည်အသွေးတွေ ရှိပါတယ်။ ဥပမာ တချို့က စကားပြောရတာ ကျွမ်းကျင်တယ်။ တချို့က လက်မှုပညာမှာ တော်တယ်။ တချို့က ဟာသဉာဏ်ကောင်းတယ်။

ဒီလိုအရည်အသွေးတွေဟာ တန်ဖိုးရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူအများစုက မသတိထားမိကြဘူး။ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးတွေကို အသိအမှတ်ပြုပြီး အသုံးချတတ်ဖို့ လိုပါတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံဖို့ဆိုတာ ကိုယ့်ရဲ့ အားနည်းချက်တွေကိုလည်း လက်ခံဖို့ ပါပါတယ်။ လူတိုင်းမှာ အားနည်းချက်တွေ ရှိကြပါတယ်။ ဒါဟာ သဘာဝပါပဲ။ အဲဒီအားနည်းချက်တွေကို ဖုံးကွယ်မနေဘဲ လက်ခံလိုက်ပါ။ ပြီးရင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျော်လွှားအောင် ကြိုးစားပါ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ရဲ့ ခံစားချက်တွေကိုလည်း လက်ခံဖို့ လိုပါတယ်။ ပျော်ရွှင်တဲ့အခါ ပျော်ရွှင်တယ်လို့ ဝန်ခံပါ။ ဝမ်းနည်းတဲ့အခါ ဝမ်းနည်းတယ်လို့ လက်ခံပါ။ စိတ်ဆိုးတဲ့အခါ စိတ်ဆိုးတယ်လို့ အသိအမှတ်ပြုပါ။ ခံစားချက်တွေကို ဖုံးကွယ်မထားပါနဲ့။ ဒါမှ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျန်းမာရေး ကောင်းမွန်မှာပါ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံတဲ့အခါ ကိုယ့်ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကိုလည်း ယုံကြည်မှု ရှိလာပါတယ်။ တခြားသူတွေရဲ့ အကြံဉာဏ်တွေကို နားထောင်ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာ ကိုယ့်ဘဝအတွက် ကိုယ်ပဲ ဆုံးဖြတ်ရမှာပါ။ ကိုယ့်စိတ်ထဲက အသံလေးကို နားထောင်တတ်ဖို့ လိုပါတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံခြင်းဟာ တခြားသူတွေကို လက်ခံတတ်ဖို့လည်း အထောက်အကူ ဖြစ်စေပါတယ်။ ကိုယ့်မှာ အားသာချက်ရော အားနည်းချက်ပါ ရှိသလို တခြားသူတွေမှာလည်း အဲဒီလိုပဲ ရှိကြတယ်ဆိုတာ နားလည်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် လူတွေအပေါ် ပိုပြီး နားလည်မှု၊ ခွင့်လွှတ်မှုတွေ ရှိလာပါတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံခြင်းဟာ ဘဝကို ပိုပြီး ပြည့်စုံစေပါတယ်။ ကိုယ်ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ ဘယ်လိုနေထိုင်ချင်လဲ ပိုသိလာပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ တန်ဖိုးထားမှုတွေ၊ ယုံကြည်ချက်တွေနဲ့အညီ နေထိုင်လာနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် စိတ်ရောကိုယ်ပါ ကျန်းမာပျော်ရွှင်လာပါတယ်။

နိဂုံးချုပ်အနေနဲ့ ပြောရရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံခြင်းဟာ ပိုကောင်းတဲ့ဘဝကို ရရှိစေပါတယ်။ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ အရည်အသွေးတွေကို အသိအမှတ်ပြုပါ။ အားနည်းချက်တွေကိုလည်း လက်ခံပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ ခံစားချက်တွေကို နားလည်ပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်မြတ်နိုးတတ်ပါ။ ဒီလိုလုပ်လိုက်တဲ့အခါ ဘဝမှာ အရာရာ ပိုကောင်းလာမှာ သေချာပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်ခံလိုက်ပါ။ ဒါဆိုရင် ကျန်တာတွေ အလိုလိုကောင်းသွားပါလိမ့်မယ်။