စာပေ၏အသက်ရှင်မှု

• စာပေဟာ ဘာကြောင့် အသက်ရှင်နေသင့်သလဲ?

စာပေဆိုတာ ရိုးရှင်းတဲ့စာသားတွေရဲ့ပေါင်းစပ်မှုသာမက ဘာသာစကားတစ်ခုရဲ့ အသက်အရွယ်တစ်ခုပါ။ လူ့ဘောင်ထဲမှာ မတူညီတဲ့အတွေးအခေါ်တွေ၊ ခံစားမှုတွေ၊ အသံတွေအများကြီး ရှိနေပါတယ်။ ဒါတွေကို စာသားနဲ့ဖန်တီးပေးနိုင်တာ စာပေ ပဲ။

• စာပေသည် မှတ်တမ်းလည်းဖြစ်သည်

စာပေက အတိတ်ကနေ ပစ္စုပ္ပန်ကို ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ တံတားတစ်စင်းတစ်ခုစိုလည်းမမှားဘူး။
မြန်မာစာပေထဲမှာ အိုးချစ်၊ ရာဇတင်ကြီး၊ တောင်တန်းလူပြည်သူ စတဲ့ဝတ္ထုတွေဟာ တစ်ချိန်က လူနေမှုဘောင်ကို မှတ်တမ်းတင်ထားခဲ့တယ်။
တစ်ခြားနိုင်ငံတွေမှာလည်း Romeo and Juliet, 1984, The Great Gatsby လို ဝတ္ထုတွေက ခေတ်အခြေအနေကို သက်သေပြနေပါတယ်။

• စာပေသည် ခံစားမှုဖြစ်သည်

အချစ်, ဝမ်းနည်းမှု, ငြိမ်းချမ်းမှု, တမင်ပြုသောအရာများ… စသည်တို့ကို စာပေကတစ်ဆင့်ခံစားနိုင်သည်။
တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်တိုင်ဖြတ်သန်းဖူးသလို ခံစားရတဲ့စာသားတွေကြောင့် တကယ်ထိခိုက်နိုင်တယ်။

"စောစောပြန်ပြီး စောစော အိပ်လိုက်ပါ မနက်ဖြန်နိုးထလာတဲ့အခါ ပျော်ရွက်ခြင်းတွေက သင့်တီ အပြေးလာပါ့လိမ့်မယ် ။"
ဒီလိုစာသားတစ်ခုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်တည်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ စာဖတ်သူရဲ့စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ခံစားမှုတွေ အမြဲကျန်နေတတ်ပါတယ်။

• စာပေသည် သက်တမ်းမကုန်နိုင်သော အမွေအနှစ်ဖြစ်သည်

ခေတ်အလိုက် Social Media, AI, ChatGPT စတဲ့ နည်းပညာတွေပိုပေါ်လာတယ်စိုပေမယ့် စာပေဟာပျောက်ကွယ်သွားနိုင်မယ့်အရာတစ်ခု မဟုတ်ပါဘူး။
အင်္ဂလိပ်စာပေ၊ မြန်မာစာပေ, BL, Fantasy, Horror ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်, တာရှည်ခံနိုင်တဲ့အရာအားလုံးက စိတ်နှလုံးထဲမှာ နေရာယူနိုင်တဲ့စာသားတွေ ပဲ။

• စာပေဟာ အသက်ရှင်နေသင့်သည်

ကိုယ်တိုင် စာဖတ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့အခါ အချစ်ကို သိနိုင်မယ်, လူသားချင်းစာနာမှုကို နားလည်နိုင်မယ်, တခြားတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝကို သဘောပေါက်နိုင်မယ်။
ဒီအတွက် စာပေဟာ ရှင်သန်နေသင့်တယ်။

စာဖတ်သူတိုင်း, စာရေးသူတိုင်း, ကိုယ့်စကား ကိုယ့်အတွေး ကိုယ့်ခံစားချက်‌ တွေကို ဖန်တီးသူတိုင်းက စာပေကို အသက်ရှင်စေသူတွေပါ။

#ကျေးဇူးတင်လျက်

#autor REN