အာဂလူ

ကျွန်တော် ငယ်ငယ်က တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ အာဂလူတစ်ယောက်အကြောင်း ပြောပြချင်ပါတယ်။ သူ့နာမည်က ဦးစံလှပါ။ ကျွန်တော်တို့ ရွာမှာ နေထိုင်တဲ့ အသက် ၇၀ ကျော် အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ပါ။

ဦးစံလှဟာ စာမတတ်ပေမယ့် ဘဝသင်ခန်းစာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ပညာရှိတစ်ဦးပါ။ သူ့ရဲ့ အသက်အရွယ်က ကြီးပေမယ့် ရွာထဲမှာ အားလုံးက လေးစားကြတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့ရဲ့ ရိုးသားမှု၊ ကြိုးစားမှု၊ စိတ်ရင်းစေတနာ သန့်သန့်နဲ့ ကူညီတတ်မှုတွေကြောင့်ပါ။

တစ်ခါတုန်းက ရွာမှာ မိုးခေါင်ရေရှားဖြစ်တော့ လယ်သမားတွေအားလုံး စိတ်ညစ်နေကြတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဦးစံလှက ရွာသားတွေကို စုစည်းပြီး ရေတွင်းတူးဖို့ အကြံပေးခဲ့တယ်။ သူကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်ပြီး ရွာသားတွေနဲ့အတူ ရေတွင်းတူးခဲ့တယ်။ အဲဒီရေတွင်းက အခုထိ ရွာသားတွေအတွက် အသုံးဝင်နေဆဲပါ။

ဦးစံလှရဲ့ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းတဲ့ အရည်အချင်းတစ်ခုက သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ကို နားလည်တာပါ။ မိုးလေဝသ အပြောင်းအလဲတွေကို ကြိုတင်ခန့်မှန်းနိုင်တယ်။ တိရိစ္ဆာန်တွေရဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ရာသီဥတု ဘယ်လိုပြောင်းလဲမယ်ဆိုတာ သိနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် ရွာသားတွေက သူ့ကို လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် အမြဲတိုင်ပင်လေ့ရှိကြတယ်။

တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော် သူ့ကို မေးမိတယ်။ "ဦးစံလှ၊ ဦးက ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်တောင် အရာရာကို သိနေရတာလဲ" လို့။ သူက ပြုံးပြီး ဒီလိုပြန်ဖြေပါတယ်။ "ငါက စာမတတ်ပေမယ့် သဘာဝတရားကြီးက ငါ့ဆရာပဲကွ။ ငါးဆယ်ကျော် လယ်လုပ်လာတော့ မြေကြီး၊ ရေ၊ လေ၊ နေ၊ လ နဲ့ တိရိစ္ဆာန်တွေရဲ့ သဘာဝက ငါ့ကို သင်ပေးခဲ့တာပေါ့။"

ဦးစံလှဆီက ကျွန်တော် သင်ခန်းစာတွေ အများကြီး ရခဲ့ပါတယ်။ ပညာဆိုတာ စာအုပ်ထဲကပဲ ရတာမဟုတ်ဘူး။ လက်တွေ့ဘဝထဲကလည်း ရနိုင်တယ်ဆိုတာ သူက သက်သေပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့ရွာက အာဂလူကြီး ဦးစံလှဟာ အခုတော့ မရှိတော့ပေမယ့် သူ့ရဲ့ ဉာဏ်ပညာနဲ့ စိတ်ရင်းကောင်းတွေက ရွာသားတွေရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ အမြဲတမ်း ရှိနေဦးမှာပါ။

ဒီနေ့ခေတ်မှာ ပညာတတ်တွေ၊ အောင်လက်မှတ်ရတွေ အများကြီး ရှိပေမယ့် ဦးစံလှလို အာဂလူမျိုးကို တွေ့ရဖို့ ခက်ခဲလာပါပြီ။ သူတို့ဆီက ရတဲ့ လက်ဆင့်ကမ်း အမွေအနှစ်တွေကို ထိန်းသိမ်းဖို့က ကျွန်တော်တို့ လူငယ်တွေရဲ့ တာဝန်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

***

စာဖတ်သူများကိုအစဉ်လေးစားလျက်

သာယာသောနေ့ရက်များကိုပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြပါစေ။

ကျွန်တော်စာရေးသူ မော်ဂန် ပါ။

Tele- moxgen_u